پسری هستم از جنس تنهايي كه چشماني منتظر دارد و زخمهاي زمانه بر قلبش حكم مرگ را برايش صادر كرده است يه عمر تنهام خودم خبر ندارم خدا جون ازت يه خواسته بيشتر ندارم اونم اين كه منو ببري پيش خودت همين و بس فكر نكنم چيزه زيادي باشه منو ببر ديگه قلبمو هر كسي شكست دلمو هر كسي لهش کرد بسه ديگه تو ديگه اذيتم نكن منو ببر ديگه خوب ؟ دلم خیلی گرفته نمیدونم چرا ولی احساس خوبی ندارم دلم میخواد از این جا فرار کنم و برم یه جای دور جایی که هیج کس من رو نشناسه هیچ کس نباشه...سکوت و سکوت و سکون دلم می خواست کسی پیدا بشه و طاقت شنیدن این همه درد رو داشته باشه این همه فکر واسه یه ذهن کوچیک این همه درد ......این همه کلمه ی نگفته این همه سکوت

در سکوت تنهایی خود به یادتت می افتم

 و سرپای وجودم از عشقت لبریز میشود

به امیدی روزی که بیایی و غروب دلتنگی ها

 را به سپیده با تو بودن برسانی و دفتر سرنوشت

مرا با سرانگشت معجزه گرت ورق بزنی

وقتی به تو فکر میکنم

 در خلوت تنهاییم دیگر تنها نیستم

آنفدر با نیامدنهایت غرورم را شکستی

 که آخر نمیدانم با آمدنت کدامین تکه های دلم شاد میشوند

یه سلام عاشقونه

با یه بغض بی بهونه

می نویسم تا بدونی

یاد تو، تو دل می مونه

یادته وقتی می رفتی

دم به دم نگات می کردم

بغض سنگین توی چشمام

گفتی: صبر کن برمی گردم

یادته قسم می خوردیم

عزیزم بی تو میمیرم

اما حالا که تو نیستی

من با دلتنگی اسیرم

یادمه وقتی می گفتم

به خدا نمیری از یاد

آه سردی می کشیدی!

توی قلبم مثل فریاد

اما حالا که تو نیستی

حال و روز من خرابه

آخر قصه ی عاشق

اشک و ماتم و سرابه

اما حالا که می بینم

بی تو دل رنگی نداره

توی آسمون چشمام

غروبا بارون می باره

می دونی طاقت ندارم

با غم و غصه اسیرم

زود بیا که خیلی تنهام

به خدا بی تو میمیرم

سلام به همه ی عاشق های دنبا

نمی دونین چقدر دل تنگشم

دارم از دوریش دیونه میشم

برامون دعا کنید

شاید آخر هفته ببینمش

خدایا یعنی جور می شه

عزیزم خیلی دوست دارم

لحظه ها رو می شمارم تا زودتر بیام پیشت

وقتی که دوستت دارم

گلها زیباترند و آفتاب درخشان تر

وقتی که دوستت دارم

درختان سرو بلندترند و آسمان آبی تر

بگذار دوستت بدارم

ببین که چگونه با عشق تو

همه فصلها بهار می شوند...

و چگونه دشتها سیراب می گردند...

بگذار دوستت بدارم

وقتی که دوستت دارم همه گلها سرخ می شوند

و دشت پر از عشق می گردد

بگذار دوستت بدارم وقتی که دوستت دارم...

ابرها شکوفا می شوند و از آسمان باران یاس می بارد

بگذار دوستت بدارم

ببین که چگونه با عشق تو

می پیوندم با خدا٬ آسمان و مهتاب

و چگونه زندگی دوباره در من آغاز می گردد...

بگذار دوستت بدارم

^{_{در اوج قله های پرواز در میان ابرهایی که مانند پر قو روی هم انباشته اند}}

^{_{در حالی که افکارت از هجوم نابرابریها بشکل دردناکی لذت پروار از تو میگیرد}}

^{_{کجای این زندگیرا برای افزودن به آگاهی تا اوج میتوانی ببری ؟}}

^{_{وقتی فرود بیایی دستهایت به کدام شاخه ای تو را بتواند از گزند سقوط برهاند}}

^{_{به اسم زندگی برای ساختنش تلاش کرده ای تو را نگاه خواهد داشت ؟ ...}}

^{_{سوالی که هرگز جوابی برایش نخواهی یافت ؟}}

نصیحت کردن جوانان به روش امام علی علیه السلام

حضرت علی(علیه السلام) در خصوص راهکار تربیت جوان می‌فرماید: هرگاه جوانی را سرزنش می‌کنی، راهی برای وی جهت برون‌رفت از خطایش وا بگذار تا به ستیزه‌جویی وادار نشود.

جوانان بخش مهمی از افراد جامعه هستند که نزد دوستان و دشمنان هر ملت جایگاه و اهمیتی ویژه دارند زیرا این قشر، به ویژه متخصصان و شایستگان آنها عامل تحولات بزرگ فرهنگی، سیاسی و اقتصادی یک کشور را تشکیل می‌دهند از این همین رو دشمنان برای پیشرفت ملت‌ها ابتدا به سراغ جوانان می‌روند تا با ایجاد سرگرمی‌های فریبنده، آنها را از رشد و تعالی، سلامت جسمی و روانی باز داشته و زمینه سلطه بر آنان را فراهم کنند.

اهمیت جایگاه جوانان

امام صادق(علیه السلام) به ابوجعفر أحول پس از بازگشت وی از بصره فرمود: استقبال مردم را از امر امامت و پذیرش آن، چگونه یافتی؟ گفت: به خدا سوگند آنان اندک‌ هستند. آنچه خواستند کردند ... امام فرمود: به جوانان بپرداز، زیرا آنان به سوی هر کار خیری شتابنده‌تر هستند!

مشورت با جوانان

امیرمۆمنان(علیه السلام) فرمود: هرگاه در امری که برایت پیش آمده نیازمند مشورت بودی ابتدا با جوانان مشورت کن، زیرا آنان تیزهوش‌ترند و سریع‌تر حدس می‌زنند. سپس آن را به اندیشه پیران و بزرگان واگذار تا فرجام آن را شناسایی و انتخاب نیکو کنند، زیرا تجربه آنان بیشتر است.

به کارگیری جوانان توانمند

مصعب بن عمیر جوانی نورسته و نزد پدر و مادرش در رفاه بود و او را گرامی می‌داشتند، همچنین والدینش او را بر دیگر فرزندان خود برتری می‌دادند. وی از مکّه خارج نشده بود، پس چون اسلام آورد پدر و مادرش به وی جفا کردند و با رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در شعب ابی‌طالب در محاصره بود چهره‌اش دگرگون شد و سختی بر او فشار آورد. در همین روزها اسعد بن زراره و ذکوان بن قیس برای عمره رجبیه به مکه آمدند و نزد پیامبر (صلی الله علیه وآله) مسلمان شدند و از آن حضرت خواستند تا نماینده‌ای به مدینه بفرستد و اسلام را به آنان بیاموزد. پیامبر (صلی الله علیه وآله) به مصعب -که قرآن را بسیار فرا گرفته بود- فرمان داد به همراه اسعد از مکه خارج شود [و به مدینه هجرت کند] او نیز رفت و جوانان زیادی را به اسلام هدایت کرد....

با تشکر از حضورتان لطفا نام  خود را ثبت کنید و در انجمن ما چت هم بکنید